1: Biz, Nûh’u, “Toplumunu, kendilerine korkunç bir azap gelmeden önce uyar!” diye kavmine gönderdik.

2: O dedi ki: “Ey toplumum! Hiç kuşkunuz olmasın, ben sizin için apaçık bir uyarıcıyım.”

3: “O halde, Allah’a ibadet edin! O’ndan korkun! Ve bana itaat edin ki,

4: Allah, günahlarınızı affetsin ve sizi belirli bir süreye kadar ertelesin. Çünkü Allah’ın eceli geldiğinde ertelenmez. Bir bilebilseydiniz!”

5: Nûh şöyle yakardı: “Ey Rabbim! Ben toplumumu gece ve gündüz davet ettim.”

6: “Fakat çağrım, onların kaçışlarını artırmaktan başka bir işe yaramadı.”

7: “Ben onları, sen kendilerini affedesin diye çağırdıkça, parmaklarını kulaklarına tıkadılar, elbiseleriyle sarılıp sarmalandılar, inat ve ısrar ettiler ve kibirlendikçe kibirlendiler.”

8: “Sonra onları daha açık bir biçimde çağırdım.”

9: “Daha sonra bir başka duyuru yönelttim. Ve onları gizli gizli de çağırdım.”

10: Ve şöyle dedim: “Rabbinizden af dileyin! O, bağışlamayı çok sevendir.”

11: “Göğü üzerinize bol bol yağmur taşıyıcı olarak gönderir.”

12: “Sizi, mallar ve oğullarla güçlendirir, size yeşil bahçeler lütfeder. Ve sizin için nehirler akıtır.”

13: “Ne oluyor size de Allah için bir vakar ümidinde olmuyorsunuz?”

14: “O ki, sizi halden hale/evreden evreye geçirerek yarattı.”

15: “Görmediniz mi, Allah yedi göğü ahenkli bir bütün olarak nasıl yarattı?”

16: “Ve Ay’ı, bunlar içinde bir nur yaptı ve Güneş’i bir kandil haline getirdi.”

17: “Ve Allah sizi bir bitki olarak yerden bitirdi.”

18: “Sonra sizi yere geri gönderiyor ve sonra bir çıkarışla tekrar çıkarıyor.”

19: “Allah size yeryüzünü bir yaygı yaptı,

20: Ki ondan geniş yollar edinip de yürüyesiniz.”

21: Nûh dedi ki: “Rabbim! Onlar bana isyan ettiler de malı ve çocuğu kendisine hüsrandan başka bir artış getirmeyen kişiye uydular.”

22: “Çok büyük hileler sergilediler/çok büyük tuzaklar kurdular.”

23: Dediler ki: “İlahlarınızı sakın bırakmayın! Ved’di, Süva’ı asla bırakmayın! Yeğus’u, Yeuk’u, Nesr’i de bırakmayın!”

24: “Çoklarını saptırdılar. Sen de o zalimler için şaşkınlıktan başka bir şeyi artırma.”

25: Hataları yüzündendir ki boğuldular, ateşe atıldılar. Kendileri için, Allah dışında yardımcılar bulamadılar.

26: Nûh şöyle yakardı: “Rabbim! Yeryüzünde, kâfirlerden yurt tutacak/gezip dolaşacak hiç kimse bırakma!”

27: “Çünkü eğer sen onları bırakırsan, kullarını saptırırlar ve kötülük üreten nankörden başkasını doğurmazlar.”

28: “Rabbim! Beni, anne babamı, inanmış olarak evime gireni, tüm inanmış erkekleri ve inanmış kadınları affet! Zalimlerin de sadece helâk ve perişanlığını artır!”