Biz onları, o bahçe sahiplerini belalandırdığımız gibi belalandırdık. Hani, onlar sabaha çıktıklarında, bahçeyi mutlaka kesip biçeceklerine yemin etmişlerdi.Hiçbir istisna tanımıyorlardı. Ama onlar uyumaktayken, Rabbinden gelen bir dolaşıcı bahçeyi dolaştı da, O, simsiyah kesiliverdi. Sabaha çıktıklarında birbirlerine seslendiler: “Hadi, eğer biçecekseniz ekininize erken gidin.” Yola koyuldular. Aralarında fısıldaşıyorlardı: “Sakın, bugün hiçbir yoksul oraya yanınıza girmesin.” Sadece engelleme gücüne sahip (bir tavırla) erkenden gittiler. Fakat bahçeyi görünce: “Yahu, biz yanlış gelmişiz.” dediler! “Hayır, hayır! Biz mahrum edilenleriz.” Ortancaları (erdemlileri), “Ben size demedim mi? Rabbinizi yüceltmeniz gerekmez miydi?” dedi. Dediler ki, “Rabbimiz yücedir. Biz zalimler imişiz.” Bunun üzerine birbirlerini kınamaya başladılar. “Yazıklar olsun bize, dediler, biz gerçekten azgınlarmışız!” “Umarız, Rabbimiz bize onun yerine daha hayırlısını verir. Biz de her şeyimizle Rabbimize yöneliriz.” İşte böyledir azap! Âhiretin azabı ise gerçekten çok daha büyüktür. Bir bilselerdi!
Erdemliler, Rab’lerinden nimet bahçeleri (cennetleri) haketmişlerdir.

Kalem suresi 68: 17-34

Kuran kıssaları
Kuran’dan Kıssalar
Kuranda geçen kıssalar
Bahçe sahipleri